Belki

Belki de bazılarının da dediği gibiydi her şey.
Sen bana birkaç beden büyüktün, ben ise sende kalıntı bir hatıra.
Onlarda haklıydı gerçi.
Belki de hak etmiyordum seni.
Ne cebimde beş kuruş param vardı, ne de mükemmel bir hayata sahiptim.

Küstüm ben aşka, aramız çok bozuk bu aralar.
Ziyaretime gelmiyor artık,
Aşka beni soranlara, ‘Onu tanımıyorum’ diye cevap verir olmuş.
Olsun alıştım böyle yaşamaya.

Yokluğunda tonlarca şey yaşadım, her gün farklı farklı yerlere gidip
Seni unutmayı denedim, lakin başaramadım.
Belki de seni unutmak istemedim.
Belki de seni unutmaya ihtiyacım yoktu.

Yokluğun ile imtihan ettin, sınıfta kaldım.
Belki de yokluğun tamamen bir sınavdı, geçemedim...