Merhaba şapşikler,
Neşeli sözcüklerle; şarkı, şiir, kahkaha dolu cıvıl cıvıl ve rengarenk cümlelerle sizlere merhaba demek isterdik. Yok olmuyor! Bürolar bombalanıyor, insanlar saldırıya uğruyor ve öldürülüyor. 30 mermi ile bedenler delik deşik ediliyor, cayır cayır yakılmak isteniyor. Diyarbakır mitinginde bombalarla gencecik, yoksul ayakkabılı çocuklar, insanlar öldürülüyor… Hınç, kudretini kin ve öldürmede buluyor. Ya ne oluyor!... Ne yapıyoruz! Altı üstü bir seçim. Devrimci tarihimizde bir kerecik reformistlik, parlamentarizm falan yapalım dedik, altı üstü bize bir oy verin barajı geçelim istedik, olsun devrimciliğimize birazcık helal gelsin bir şey olmaz dedik. Yine de bizi rahat bırakmıyorlar. Yanılmışız! Meğerse bu sürecin en devrimci işini yapıyormuşuz, haberimiz yok. Oy vermenin devrimci bir iş olacağı, kırk yıl düşünsek aklımıza gelmezdi… Devrimciliğin bir formu yok!... Önemli olan, güç ilişkilerinin hangi koşulda, hangi zamanda ve hangi formda emek ve özgürlük güçlerinin lehine dönüştürüleceğidir. Yeni bir tarih oluşturuluyor. 8 Haziran, kazansak da kaybetsek de hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağı yeni bir döneme ve sürece Bizleri sokuyor. Güç ilişkileri yeniden düzenleniyor. Sol, bu düzenlemede önemli bir mevzi, önemli bir toplumsal meşruiyet kazanmış bulunuyor. Ölenler, kurulan bu yeni tarihin kavgasında, devrimci bir kahraman olarak öldüler ve öyle de yaşayacaklar. Sol tarih açısından, solun yeniden kurulduğu tarihsel dönemler vardır: 1968, ’78, 12 Eylül sonrası… 8 Haziran yeni bir kurucu dönemdir. Sol ve özgürlük mücadelesi, yeniden kurulacağı yeni tarihsel sürece, 8 Haziran’la girmiş bulunuyor.
