“Sen Petersburg’da -belki de siz bunu bilmezsiniz- oldukça garip yerler vardır, Nastinka. Her tarafta parlak olan güneş o yerleri aydınlatmaz. Orada başka bir güneş parıldar, özel, gayet özel yapılmış bir güneş. . . Orada, aziz Nastinka, sizinkinden başka türlü bir hayat geçirilir, bir hayat ki çevremizde kaynaşan hayata hiç benzemez, öyle bir hayat ki ancak uzak iklimlerde düşlenebilir, bizim zamanımızın olağan hayatı değil. İşte o hayat, Nastinka, benim hayatımdır! Hayali ve ideal bir çevre, aynı zamanda da heyhat! Kaba ve bayağı bir şey, bayağılığın son derecesine varacak kadar bir şey, bayağılığın son derecesine varacak adi bir şey. “ (Arka Kapak)