Tarihin en kanlı savaşlarından birinde, Çanakkale‘de kahraman askerlerimizin yanında görev yapan bir Türk kadını, ilk Türk Hemşiresi Safiye Hüseyin. Bu memleketin evlâtları, vatan için hiç sakınmadan en onulmaz yaraları alırken, onlara var gücüyle destek olan bir kadın kahraman doğuyor; Safiye Hüseyin... Gözlerini kırpmadan cepheye koşan kahraman Mehmetlere, Bekir Çavuşlara cephe gerisinde destek olan yüce gönüllü kadınlarımızdan biri. Bir an bile tereddüt etmeden vatan uğruna toprağa düşmeyi göze alan, vazifelerini yerine getirmeyi her şeyden aziz bilen cengâverlerin, yaralı yiğitlerin özlediği anne şefkati Safiye Hüseyin‘in inanç dolu yüreğinde cisimleşiyor. Osmanlı‘nın İngiltere Deniz Ataşesi Ahmet Paşa‘nın son derece iyi bir eğitim almış kızı Safiye Hüseyin, ilk olarak Balkan Harbi‘nde gözünü kırpmadan cepheye gidip askerlerimizin yarasını sarmıştı. Tarihin en kanlı savaşlarından biri olan Çanakkale Muhabereleri yaşanırken de, cepheden uzak kalamazdı. İstanbul‘dan kalkan Reşitpaşa vapuruyla Mehmetçiklerin yaralarını sarmaya koştu. "Besim Ömer Paşam, yiğitlerimizin yarasını sarmak gibi bir ulvi görevi yerine getirme saadetini tecrübe etmeme izin veriniz. İyileştirdiğim her yara benim için küçük bir madalya olacak... Bu hizmete koşarken hiçbir ödül beklemediğimi açık ve kesin bir dille ifade etmek isterim. Görevimiz efendim... Görevden de hangi şartlar altında olursa olsun kaçmam. Kaçamam. Canlarını sakınmayan bunca yiğidin yarasını sarmak için gitmekten ben neden imtina edeyim? Yolumuzda denizaltılar olsa bile. Ne fark eder? Ne gam ki Besim Ömer Paşam?... Şunu iyi biliniz Paşam, içime doğmaktadır ki, Rabbim bizi bu görevimizin aciliyetinden, öneminden dolayı inşallah koruyacak ve esirgeyecektir. Gözetecektir. Oraya sağ salim gideceğiz ve yaralılarımızı alıp İstanbul‘a yine sağ salim döneceğiz..."
