Kibri onura, amacı değere dönüştüreceğimiz günler için çabalayalım...
Sadece bir kez olsun konuşmak yerine dinlemeyi tercih ettiğinde; görünür olmak için çabalamaktan vazgeçip sadece görmek için gözlerini açtığında; sızlanmak yerine her şeye sıfırdan başlamayı göze aldığında; çok şeyden haberdar olmak için değil, çok anlamak için okuduğunda; yükselmek uğruna başkasının üzerine basmaya ihtiyaç duymadığında; kendin için istediğini başkasına sunabildiğinde; duyarlılığını sosyal medya gösterişinden ibaret kılmayıp sosyal hayatına da taşıdığında; sana dokunmayan yılanın da hesabını sormaya başladığında; hayatın anlamını mağaza vitrinlerinden satın alamayacağını anladığında; üretmenin sonsuz zenginliğiyle tanıştığında; özel olmak yerine özellikli olmak yolunda emek harcadığında, öfken ve vicdanın arasında kaldığın her sefer oyunu şefkatten yana kullandığında; çatışmanın ilk taşını atan olmak yerine çarenin bir parçası olduğunda; inandığında, onayladığında, onardığında, barıştığında, güvendiğinde, el ele tutuşup yürüdüğünde, güldüğünde ve sevdiğinde hâlâ bir umut daha var demektir.
O halde:
Gayretin kendisi önemlidir. Amaç, birinci gelmek değil o mesafeyi tamamlayabilmek olmalı. Kibri onura, amacı değere dönüştürebildiğimizde çıldırmadan önce son çıkışı yakalamak mümkündür.
