Define

Aradan beş ay kadar geçti. Bundan on gün evvel, Hacı Hanım beni yine çağırttı; eskimiş vücudu, bir gencin kolayca atlatabileceği zayıf bir hastalığı bile kaldıramıyordu. Ben metanetle yine tedaviye başladım. Her gün akşam üstü kendisine uğruyor ve hastalığın seyrini takip ediyordum. Nihayet, bir akşam kendisini ağırca dalmış buldum. Biraz sonra kendine geldi. Beni orada görünce, zaten her ziyaretimde şükranlara boğar, bu sefer yine “Allah senden razı olsun oğlum... Allah seni ihya etsin... “ diye söylendi durdu. Sonra birdenbire: -Seninle biraz ciddice görüşmek isterim evlâdım, dedi. -Emrediniz efendim, diye karşılık verdim. -Bana gösterdiğiniz insaniyet size karşı o kadar derin bir minnet meydana getirdi ki nasıl teşekkür edeceğimi bilemiyordum. Dün gece yine siz gittikten sonra, Allah razı olsun, ne iyi adam diye düşünürken aklıma bir şey geldi. Bilmem düne kadar bunu niçin düşünmedim, fakat dünya derdi insanda akıl mı bırakıyor oğlum...