Sezen Aksu’nun bir şarkısı hep içimi acıtıyor. “Bir kedim bile yok“ diyor o şarkıda. . . “Aah ah“ diye iç geçiriyorum hep dinledikçe. . . “Bir kitabım bile yok“ diye hayıflanıyorum. Hep hayalimdi onsuzluğu yenmek. Ancak ömrüm hep yazarak geçti de. . . Bir kitaba gücüm yetmedi bugüne dek. . . Televizyon dünyasının debdebesiydi. . . Ve dahi insanı zaman fakiri kılmasaydı bunun nedeni. . . Bu kitapta zamanı yakaladım. TV dünyasının arka sokaklarına daldım. Ne gördüysem kalabalıklara, caddeye taşıma fırsatı buldum. Bizler hepimiz birer ekran kedisiyiz. Sütümüzü içeriz. Bazen uslu ve asil takılırız. Bazen de huysuz. . . Ve gerekirse tırmalayan. . . Sayfalarda biraz huysuzluk yaptım. Önüme geleni tırmaladım. Galiba ben hırçın bir kediyim. Olsun. . . Yine de yollara düşeceğim. Sezen Aksu’ya bir kitabımı hediye edeceğim. Bir de kedi götüreceğim.