Bu kitapta dilbilim, Türkçe, yabancı dil öğretimi ve genel olarak eğitim konusundaki yazılar bir araya getirilmiştir. Yazar, ilkokuldan üniversiteye çeşitli eğitim basamaklarında öğrendiği, tanıklık ettiği sorunları özellikle dilbilimci gözü ile yeniden değerlendirmekte, okurlarını bu konularda düşünmeye çağırmaktadır. Bu tartışmalarda öne çıkan temel görüş, dil-eğitim-aydınlanma arasında vazgeçilmez bağlar bulunduğu ve bu bağlantıların anlaşılması için dil konularında kişisel tutum yerine bilimsel bakış açısının temel alınmasının gerekli olduğudur. İşte bu anlamda yazıların temel ilgi alanını dilbilim oluşturmaktadır. Dilbilimin iletişim ve teknoloji çağı olarak adlandırılan yüzyılımızda toplumbilimleri arasında ayrıcalıklı bir yeri vardır. Türkçeyi, eğitimi, dünyamızı, kısacası kendimizi, genel olarak insanı daha iyi anlamak için dilbilim ve dil bilimleri üzerinde daha çok düşünmemiz gerekiyor. *** Önsözden Bu kitapta son 10 yılda çoğu Cumhuriyet Bilim Teknik’te (CBT), Türk Dili’nde ve Öğretmen Dergisinde yayımlanan yazılar bir araya getirilmiştir. Bu yazılardaki temel düşünce bilimle toplumun birbirine yaklaştırılmasıdır. ‘Bilim için bilim’ düşüncesini yadsımamakla birlikte, bilimin sonuncul amacının, insanın ve toplumun mutluluğunun sağlanması olduğunu düşünüyorum. Bunun için bilimin basite indirgenmesi gerekmez; anlaşılır kılınması, insan ve insanlığın yararına olduğunun somut olarak gösterilmesi yeterlidir. Bu yazılarda sürekli olarak vurgulanan düşünceler şöyle özetlenebilir: Bilim sürekli gelişmektedir, bu gelişmelerin izlenmesi, dil çalışmalarında ve eğitimde kişisel görüşlerden çok bilimsel tutumun temel alınması bizi daha sağlıklı sonuçlara götürecektir. Öte yandan ülkemizde, sayıları az da olsa, dil devrimi ve Köy Enstitüleri örneğinde olduğu gibi, başarılı olmuş dil ve eğitim uygulamaları vardır; bu uygulamaları yok saymak, bütünüyle dışarıdan alınmış modellere bel bağlamak akılcı bir tutum sayılamaz. Bir bakıma son yıllardaki başarısızlıklarımızın temelinde, politikanın bilime yön vermeye çalışması yanında, özellikle eğitim etkinliklerinde geçmişteki başarıların yeterince değerlendirilmemesi bulunmaktadır. İlkokul öğretmenliğinden üniversite öğretim üyeliğine uzanan 50 yıllık deneyimlerin ışığında ülkemizde yeterli birikimin bulunduğuna inanan birisi olarak, gizilgücümüzü yeniden harekete geçirdiğimizde, birçok sorunun çözümünde başarılı olacağımızdan hiç kuşku duymuyorum. Kitaptaki yazılar bu amaca ulaşabilmemiz için gerekenleri yeniden düşünme olanağı verebilirse amacına ulaşmış olacaktır. Prof. Dr. Ahmet KOCAMAN
