Türk Edebiyatı, şiirde genel olarak dört bölümde incelenmektedir:
1. Avrupai Türk Şiiri: Tanzimat'tan sonraki şairlerin yazdıkları, diğer üç bölümün haricindeki millî, ahlâkî şiirlerdir ki; en büyük şairleri Ziya Paşa, Şinasi, Namık Kemâl ve daha birçokları.
2. Dîvan Şiiri: Medreselerde yetişmiş Arap-Fars dillerini iyi bilen şairlerin, aydın kişilere seslenen dünyevî, uhrevî şiirleridir. En büyük şairleri Nâbi, Şeyh Galib, Baki...
3. Saz Şiiri: Dünyevî konulan ele alan, sazla çalınıp söylenen halk şiirleridir. En büyük şairleri Emrah, Karacaoğlan, Dertli...
4. Tekke Şiiri: Tekkelerde dervişlerin, şeyhlerin söyledikleri dinî, tasavvufi şiirlerdir. En büyük şairleri Yunus Emre, Niyazi Mısrî, Ümmi Sinan, Seyyid Seyfullah, Kuddusi, Ruhsatî...
Türk Musikisinin makam ve usulleriyle bestelenerek dinî toplantılarda okunan tekke şiirlerine "ilâhi" denilir. İlâhiler okunurken bazen ney, kudüm, mazhar, çalpâre gibi ruha hitab eden mûsikî âletlerinden de yararlanılır. İlâhiler, tamamen İslâm akidesi ve sünneti-seniyye dairesinde olup; kökü şeriat olan İslâm ağacının, birer tarikat meyvesidir. İlâhiler, Allah'a âşık kulların Mevlâmızın verdiği ilham ile terennüm ettikleri birer Özlü sözlerdir. İlâhiler, gül bahçesinde öten bülbüllerin feryadı, neş'esi, nazıdır. Biz âcizane olarak, bu geniş gül bahçesinden en büyük 50 tekke şairinin; Anadolu'da tutulmuş, bestesiyle beraber ezberlenmiş şiirlerini derledik. Ayrıca Merhum Hacı Yakup BOYRAZ Efendinin şiirlerini POYRAZOĞLU DÎVANI adıyla ilâve ettik. Şiirlerin altlarına şairin doğum, ölüm tarihleriyle türbei saadetlerinin nerede olduğunu kaydettik. Bazı ilâhilerin ara fasıllarım yazarak, okunuş şekline yardımcı olduk. Gayemiz İmam-Hatip, İlahiyat ve Kur’an Kursu talebeleri ile ehl-i zikir dostlarımızın mistik duygularını feyizlendiren bir eser; bir sadaka-i câriye meydana getirmektedir. Tevfîk, Cenâb-ı Feyyâz-ı Mutlak'tandır...
El hakir vel kestretü't taksir
- Şahin KARATAŞ / KARABÜK
