Eyyubiler

Necmeddin Eyyûb ile Şîrkûh, 1138 yılında Tikrit’ten Musul’a gelerek İmâdeddin Zengî’nin hizmetine girdiler. Eyyûbîler, İmâdeddin Zengî ve Nûreddin Zengî dönemlerinde Zengîlerin en büyük destekçileri oldular. Mısır’ın Haçlılar tarafından ele geçirilmesi tehlikesi baş gösterdiğinde Zengîlerin bir kolu olarak Mısır’da hâkimiyeti ele geçirdiler. Selâhaddîn-i Eyyûbî, Fâtimî Devleti’ne son vermiş ve Mısır’ı Abbasi Halifeliğine bağlayarak İslam Dünyası’ndaki dinî ve siyasî tefrîkaya son vermiştir. Bu durum onun Haçlıları İslam Dünyası’ndan söküp atmasına imkân sağlamıştır. Selâhaddîn-i Eyyûbî, 1193’te vefatına kadar Mısır, Kuzey Afrika, Haremeyn, Yemen, Filistin, Suriye, el-Cezire, Güneydoğu Anadolu ve Hemedan’a kadar olan bölgeyi hâkimiyet altına almayı başarmış ve İslam birliğini kurmuştur.

Bu çalışmada, Eyyûbî tarih yazımının tamamı göz önünde bulundurulmuştur. XII. yüzyıldan günümüze kadar yazılmış önemli kaynak ve araştırma eserler tetkik edilerek objektif bir Eyyûbî Tarihi inşa edilmeye çalışılmıştır. Elde edilmiş olan bilgiler titizlikle incelenmiş ve tenkit süzgecinden geçirilerek okuyucuya sunulmuştur.