Sarah, rüzgarın evi sarstığını hissediyor. Adam. . . o adam aşağıda. Bir sandalyeye oturmuş, uyukluyor. Konuşmuyor. Hem de hiç. . . Sarah, onun neden geldiğini biliyor ve gitmesi için hiçbir şey yapmayacak. . . Tanyeri balık kokuyor. Marsilya yeni bir güne uyanıyor. Günün ilk ışıkları camekanlara, limanın durgun suyuna yansıyor. Sarah sessizce merdivenlerden iniyor. Adam hala orada bir yargı gibi, sandalyesinde hareketsiz. . .