Günaydın Sevgilim

“Aks¸am olup da batınca gu¨nes¸,
Alıp gidecek seni yeniden.
Ve ben bakacagˆım ardından...
Yeniden dogˆmasını bekleyecegˆim gu¨nes¸in, Ve gelmeni bekleyecegˆim senin.”

Giderken gu¨lu¨s¸u¨nu¨n gu¨nes¸ gibi dogˆdugˆu gu¨nleri de go¨tu¨rdu¨ beraberinde ve bir daha gu¨nes¸im dogˆmadı, gu¨nu¨m aymadı benim. Go¨kyu¨zu¨ne bakacak, uc¸suz bucaksız mavilikte sonsuzlugˆa uzanacak bir go¨k yu¨zu¨m yoktu benim, karanlıktı her yanım ve ben zifiri bir karanlıktayım.

Hu¨ku¨m giymis¸ bir mahkumdan farkım yoktu, hatta daha beter bir haldeydim c¸u¨nku¨ gu¨nu¨n aydıgˆını go¨recek ufacık bir pencer- em bile yoktu benim. Sadece ona kavus¸acagˆımın hayali vardı ic¸imde. Her gece uyumadan o¨nce kurdugˆum bir hayaldi bu ve her sabah ona kavus¸acagˆımın umuduyla uyanmam var bir de.

Ben hep bekledim gu¨nes¸in dogˆmasını, gu¨nes¸ler hep battı ama hic¸ dogˆmadı. O gelmedi, ben de bir tu¨rlu¨ ona gidemedim. Henu¨z kavus¸amadım ona, henu¨z bakamadım go¨k yu¨zu¨ne ama biliyorum; bir gu¨n kavus¸acak ellerimiz ve beraber uzanacagˆız sonsuzlugˆa. Elbet bir gu¨n diyorum...

Elbet bir gu¨n sevgilim.