Mesela, biz eve lazım olan en basit bir aleti mağazadan aldığımız zaman, eve gelip paketi açıyoruz. Aldığımız ürünle birlikte paketin içinden, bir de kullanma klavuzu çıkıyor. Aldığımız aleti bu kullanma klavuzuna göre çalıştırıyoruz. Aksi halde bilinçsiz çalıştırırsak ürün bozulabilir. Ya da çalışırken sağlıklı çalışmaz ve uzun ömürlü olmaz.
Peki, en basit bir aletin dahi kullanma klavuzu olur da, aile kurumu gibi, toplumun en temel bir kurumunu oluştururken, bu kurumun da nasıl çalışacağına dair bir kullanma klavuzu olması gerekmez mi?
Aile kurumu nasıl çalışır? Nasıl çalışırsa verimli olur? İdeal bir eş, iyi bir anne baba nasıl olunur? Ailede huzur ve mutluluk nasıl sağlanır? Çocuklar nasıl eğitilir? Nasıl eğitilirse anne babaya, din-i mübin-i İslam?a, vatana ve millete yararlı evlatlar olur? Sorularına cevap verecek eşlere de birer “aile klavuzu” elbette gerekecektir.
Öyleyse birbirini hiç tanımayan, huyunu suyunu bilmeyen, karı koca adayları bu genç çiftler, evlilik öncesinde mutlaka bir aile eğitimi görmelidir ki, sağlıklı bir aile yuvası kurabilsinler. Dünyaya getirecekleri o en güzel varlık olan çocuklarını, en iyi şekilde eğitebilsinler. O halde doğacak çocuğun sağlıklı, güzel ve zeki olması için, anne babanın yapacağı pek çok şey vardır. İlerleyen sayfalarda bunlar üzerinde duracağız. Şurası kesindir ki, bu konuda yapılan yanlışların, telafisi asla mümkün değildir. Karı koca birbirlerine olan davranışlarında ve çocuklarını yetiştirirken yaklaşımlarında, sıfır hata ile hareket etmek zorundadırlar..
“Deh deyince yürümezse at, bir bardak su vermezse avrat, bir de hayırsız çıkarsa evlat ve hayatını ederse berbat, o zaman senin cenaze evinde ne işin var? Senin evin zaten cenaze evine dönmüştür.
Gir ağla. Çık ağla.
Ama bir de deh deyince yürürse at, bir bardak su verirse avrat, hele bir de hayırlı çıkarsa evlat, anne babasını ederse âbad; o zaman senin düğün evinde ne işin var? Senin evin zaten düğün evine dönmüştür.
Gir oyna. Çık oyna.”
