Bir'in Adam’ı

Adam çağrıya kulak vererek mescide yöneldi. Su “soğuk ve acıydı.” Mescidin bahçesine bir tüccar tezgâh açmıştı; tesbih, takke ve zikirmatik satıyordu. (Batı’nın ilmini ve fennini aldıkça din de kolay­laşıyordu. Namazmatik kime nasip olacaktı acaba?..) Mescide merdivenlerden çıkılıyordu; topraktan uzaklaştırmışlardı mescidi. Mescidin etrafı kalın duvarlar­la çevriliydi; sokaktan uzaklaştırmışlardı mescidi. Ayakkabı­lar kilitli dolaplara konuluyordu; ahlaktan uzaklaştırmışlar­dı mescidi. İmam üniformalıydı; cemaatten uzaklaştırmış­lardı imamı.
 
Adam boğulayazdı. Mescidin penceresinden atlayıp cad­deye koştu. Hırkasını yere serdi, Rabb’ine yöneldi. Adamın başına toplandı insanlar. O aldırmadı bakışlara, gülüşmele­re, aşağılamalara… İki polis geldi. Adamı eyleminden vaz­geçirmekti maksatları. Adamın etrafını boşalttılar. Beyaz şe­ritlerle kordona aldılar olay mahallini. Kimseyi yaklaştırma­dılar adama. Kendileri de yaklaşamadılar. Niçin geldiklerini unuttular.
 
Adam bir avuç toprak serpti etraftakilerin gözlerine; dimdik doğruldu, yürüdü yürüdü yürüdü. Kordonun ara­sından ellerini kollarını sallaya sallaya geçti. Fark etmedi­ler onu.