Söz

“Annemi gördüm sonra. Biri, onu elinde tornavidayla kovalıyor, öldüreceğim seni diye bağırıyordu. Her taraf kan içindeydi şimdi de. Bileğinden kan fışkırıyordu duvara doğru.

Duvardaki kan aşağı doğru sızıyordu tel tel. Şimdi de bir adam, onu saçlarından yakalamış evire çevire dövüyordu. O da çaresizce çığlık atıyor, yardım istiyordu. Yerimden kalkıp aşağı koşmak istedim ama yapamadım.”

Nezih, annesinin pavyon hayatını düşünürken, bir gün kendisinin de bu hayatın içine gireceğini tahmin bile edemezdi.

Bu, onun peşini bırakmayan geçmişi ile peşini bırakmadığı saplantılı aşkının hikâyesi.