“ iy cihan sarayını seyr iden şehriyar getüricek seni bunda rüzigar bilmiş olasın kim dünya baki değil fanidür beni gör kim hak olup yaturam çünkim zaman-ıla bunda gelesin benüm kabrümü göresin benden ‘ibret alup pehlevanlığına ve kuvvetine mağrur olmayasın zira kim ‘ömür eser yel gibidir dünya akar sel gibidir baña Tur ‘Ali bin Malkoç dirler idi benüm darbuma takat getürür bir kimesne yoğ-ıdı ahir ecel bu arada irüp padişahumuñ yolına baş virdüm kamer devrinüñ tokuz yüz yiğirmisinde bunda bir Rum leşkeri ile geldük padişahumuz İshak peygamber a.m. neslinden bir ulı Sultan idi adına Selim şah-ı cihan dirler idi cihangir sahib-kıran yiğid idi yedi iklim aña ferman idi ahir Rum leşkeriyle bu araya gelüp ‘Acem padişahı Erdebiloğlı Şah İsma‘il ile buluşup uğraşdı virişüp alışdı Şah İsma‘il ki kılıcıyla on yedi padişahuñ memleketin almışdı darb u kuvvet-ile Şah İsma‘il sıyup çerisin tarumar idüp kılıcdan gecürdi kendüyi yaralı idüp kaçurdı niçe dağlar ve beller aşurdı ben dahı ol sahib-kıran ulu padişahuñ cihan pehlevanı payitahtı idüm nerre divler ve ehremenler darbuma takat getürmez idi ben dahı ol ulı Sultanuñ yolına başım ve canım fida kılup Şah İsma‘il’üñ üzerine at depdüm saflar sökdüm ve alaylar bozdum ve sancağınuñ dibine irişdüm darb-ı kuvvet-ile kendüye beş yirde muhkem yara urdum kılıcum-ıla niçe yarar pehlevan yiğidlerin helak eyledim ahir ecel irüp Rum padişahı Selim Şah-ı cihan yolına baş virdüm bu ‘amudı bunda diküp bu tarihi bu ‘amuda yazdurdum bu kubbeyi vasiyyet idüp üzerime yapdurdum beni gören benden ‘ibret alsun diyü imdi her beni adem ki benüm kabrüm üzerine gelüp bu ‘amuda nazar idüp bu tarihi okıya benüm ruhuma du‘a kıla zira kim geçmiş canlar du‘aya muhtacdur.”
Tur Ali bin Malkoç
