Gitme Dönmezsin Dedi Annem

4 Kadın 40 Kıta’yı kaleme alma serüvenimde…

Hafif acıları konuştururken derin acılar da dilsiz kalmasın istedim, dışımdaki dünyanın kapılarını aralayıp pencerelerinden hava gelsin istedim, sizinle birlikte ben de nefes alırken nefes vermek istedim, gerçek hayatlara dokunurken o karakterleri konuşturmak, mekânları, insanları, ortamları, kişileri/kişilikleri, hayatları olduğu gibi var etmek istedim ve bu süreç içerisinde en çok da kendim olmak istedim!

Bir borç için…

Bana bu yolculuğumda arka çıkan, destek olan, yüreklendiren güçlü kalemlere borcum var… Yüreğimde ilk tohumların atıldığı yıllardaki öğretmenlerime borcum var… Edebiyat eğitimini seçmemde ta çocukluğumdan itibaren beni teşvik eden, sabırla dinleyen anneme borcum var… Gözümde ve gönlümde silinmez izler bırakanlara borcum var… Sarılası ve sarsılası duygularla okuduğum yazarlara borcum var… Doğup büyüdüğü toprakların havasına-suyuna, dağına-taşına, karına-kışına, kurduna-kuşuna, tozuna-boranına, kadınına-kızına şiirler yazanlara borcum var… Hatırı sayılır derecede bir emeğin, zamanı durduran bir gayretin büyük ustası olan kadınlara borcum var.

Vatan sevgisini, memleket aşkını yüreklere ve arşivlere kazıyanlara borcum var!

Sevgili okur, bu kitap için kütüphanenin göz hizasına denk gelen rafında mutlaka bir yer ayırmalısın!