Şair Bu Dizelerinde Dayak İstiyor

Hep içimden geldiği gibi,

kafiye zincirinde, kendi yörüngesinde,

tüm samimiyetimle, konuşur gibi,

hatta bazen söver gibi, “ne sevdiği belli,

ne sevmediği” der gibi ve kokusunu

hiç bilmediğim bir hanımeli, sokağın başında

duruyor karşımda, gitmek ister gibi,

belki de çoktan gitmiş gibi…

Kuramadığım o cümleler, ah o sesler,

bir araya gelseler tüm evrenin ahı ceplerime dolardı.

Şimdi bir yerlerde uyuyamayanlar,

bir türlü anlatamayanlar,

Cihan Uysal’ın da dediği gibi; buyursunlar;

şair bu dizelerinde dayak istiyor.