Bu çalışmanın temel amacı, 1991 ile 2012 yılları arasında Türk-Amerikan ilişkilerinin niteliğinin ampirik yöntemlerle analizini yapmak suretiyle ilişkiyi her yönüyle tanımlayacak ve kapsayacak bilimsel bir kavramsallaştırmaya ulaşılmasıdır. Bu çalışma ile Türk ve Amerikan karar alıcıların iki ülke ilişkilerini nasıl niteledikleri/algıladıkları/tanımladıkları analiz edilmiştir. Bir başka deyişle, algılamaların karşılaştırması yapılmak suretiyle Türk-Amerikan ilişkilerinin doğası anlaşılmaya çalışılmıştır. Öncelikle “Her iki ülkede dış politikanın karar alma sürecinde yer alan karar alıcılar gerçekte Türk-Amerikan ilişkilerini ne şekilde tanımlamaktadır?” sorusuna yanıt aranmıştır. Türk-Amerikan ilişkileri literatürde geleneksel yöntemler ile incelenmektedir. Söz konusu çalışmalarda çoğunlukla uluslararası ilişkilerin kuramsal yaklaşımları ve kavramları ışığında analizler yapılırken, bu çalışmada ise nitel ve nicel yöntemlerin beraber kullanılması sayesinde verilerin ölçülmesi sağlanmıştır. Bu metotlar, iki ülke arasındaki ilişkileri incelemek için literatürde ilk defa kullanılarak bu çalışmaya ayrı bir bilimsel özellik kazandırmıştır. Bir diğer ifadeyle Türk-Amerikan ilişkileri farklı şekillerde incelenmesine karşın daha önceden içerik analizi yöntemiyle incelenmemiştir. Bu çalışmada içerik analizi sonucunda ortaya çıkan sayısal veriler istatistiksel yöntemlerle test edilmiştir. Karar alıcıların konuşma eylemleri içerik analizi yöntemiyle incelendiğinde buradan birtakım sonuçlara ulaşılmış ve karar alıcıların iki ülke arasındaki ilişkilere yaklaşımlarına yönelik birtakım çıkarımlarda bulunulmuştur. Aslında iki ülke arasındaki ilişkilerin görünenden çok daha farklı bir düzeyde olduğu ortaya çıkmıştır. Çalışma süresince elde edilen tüm çıkarımlardan hareketle Türk-Amerikan ilişkilerini niteleyen kavramın “Zoraki Birliktelik” olduğu sonucuna varılmıştır.
