Yalnızlığın Sesleri

“Kimi zaman yalnız kalabilmek mutluluğun ilk koşulu”

F. Kafka

“Sevmek insanı yalnızlaştırıyor”

Virginia Woolf

“Çünkü yalnızlık; anılarını ayıklamış, yaşamın yüreğinde biriktirdiği özlem dolu süprüntüleri yakmış, geriye en acı anıları bırakarak, onları arıtmış büyütmüş, sonsuzlaştırmıştı”

Gabriel Garcia Marquez

“Yalnızlığı sevmeyen özgürlüğü de sevmez. Kişi ancak yalnız olduğunda özgürdür çünkü.”

Arthur Schopenhauer

“Çok şey istemiyordum hayattan, sadece yalnız bırakılmak”

Charles Bukowski

“Kitaplarımızı ve hayallerimizi elimizden alsalar, öylece ortada kalakalacağız”

Dostoyevski

“Yalnızlık, Allah’a mahsus benim ne haddime”

İbrahim Erkal

Geçmişten günümüze “yalnızlıkla” ilgili çok şey söylenmiş farklı anlamlar yüklenmişti. Şarkısı, resmi ya da bir şekli var veya yoktu. Bir tercih ediş, bir yöneliş miydi yoksa kader miydi yalnızlık? Bilinmiyordu ama yalnızlık var olmuştu her zaman ve bu “Yalnızlığın Sesleri” çınlamıştı insanlık tarihinin kulaklarında…