Yazgınlık

Kimi kendini arar yazılarda,kimi hakikatı arar yazılanlarda,kimileri ise seni bulur yazdıklarında. Sen seni senden yazarsın, okur kendini kendinden okur aslında.

Yazan yazdıklarıyla kendini ele verir,okur da anladığıyla kendini ele alıverir.

Kimi zaman sevinçli, kimi zaman gülünç,kimi zaman mutlu, kimi zaman öfkeli ama hep kendinden yazmak gayretiyle, sessizce de olsa varlığını hissettirme dürtüsüsüydü belki de yazdıran. Bir fikrin varsa paylaşırsın, paylaşırsan varsındır. Güzel olan paylaşmaktır.

İşteş fiildir paylaşmak. Yüklemin birden fazla öznesi vardır. Önemli olan özneler eşit konumda olmalı ki yüklem tam anlamıyla paylaşmak olsun. Ve paylaşmak için paydan önce ortak paydayı bilmek gerekir. Ortak paydayı bilmeyince payınızı alsanız da paylaşma olmaz. Olsa olsa paylama olur. Her paylaşımda hatta her kavgada bile sorulmalı: “Nedir bizim orta paydamız?” diye ki; paydaya zarar gelmesin.

Yazmak kadar sebepsiz,yazmak kadar farklı sebep bulunabilen az eylem vardır. Sebebi ne olursa olsun yazmak paylaşmaktır. İnsanın kendini bile kendisiyle paylaşmasıdır. Yalnızlığı ve tek başınalığı paylaşmaktır. Yazmak sığınmaktır. Yazanın sığınağıdır yazı.

Bazen sustuğun bazen kızgınlığın bazen kırgınlığın bazen haykırdığındır yazmak. Ondandır suskunluğumuz, ondandır yazgınlığımız. Yazarlık değil, olsa olsa yazgınlıktır bu.