Bir Şiir Bin Anı

Nereden başlayacağımı bilmiyorum. 
Seviyorum’la başlasam ne fayda ki!
Geçmiş zamanın faydasız olduğunu, 
Çık artık yüreğimden! 
Yetmedi mi bana bu kadar ettiğin? 
Hiç mi acımıyor için bana? 
Bu adam de, bu çocuk de, 
Ama bir şeyler söyle.
Seviyorum, demeden ayrılıp kaçtın benden. 
Bari sevmiyorum da deme. 
O an ölürüm canlı canlı. 
Her mevsim seninleyim.
Kendimden korkmaya başladım. 
Dışarıda kime rastlasam sana benzetmeye çalışıyorum. 
Utanıyorum artık kendimden, 
Çocuk gibi ağlayışımdan. 
Bir gerçek var; o da seni hala seviyor oluşum. 
Ama mutluyum yine. 
İçimdeki o küçük çocuk kıpırdanmayla seni seviyorum,
Ve sarılmak istiyorum hayalin de olsa.