Yükseköğretim kurumları, bilimsel gelişim ve yeniliklerin ortaya çıkması bakımından lokomotif rol oynamaktadır. Bu kurumlarda yapılan uzun, masraflı ve zahmetli çalışmalar neticesinde patent, tasarım, fikir ve sanat eseri, entegre devre topografyası, yeni bitki çeşidi niteliğine sahip ve fikri mülkiyet hukukunca korunan ürünler elde edilmektedir. Söz konusu bu fikri ve sınai ürünler, sadece bilimsel yayım olarak kalmamakta toplumsal gelişime ve ülke ekonomilerine de katkılarda bulunmaktadır.
Yükseköğretim kurumlarında fikri ve sınai ürünlerin meydana getirilmesine yönelik araştırma faaliyetlerini özendirmek ve bu konudaki çalışmaların artmasını sağlamak için doğru bir hukuk politikasının uygulanması gereklidir. Bu kapsamda öne çıkan konulardan biri de yükseköğretim kurumlarında meydana getirilen fikri ve sınai ürünler üzerinde kimlerin ne ölçüde hak sahibi olacağının belirlenmesidir. Bu hususta yapılacak yerinde olamayan düzenlemeler, büyük yatırımlar ve gayretler sonucu ortaya çıkan bu ürünlerin ekonomik olarak değerlendirilememesine ve yapılan yatırımların karşılıksız kalmasına sebep olacaktır.
Bu çalışma ile “yükseköğretim kurumlarında meydana getirilen fikri ve sınai mülkiyet hakları üzerindeki hak sahipliği” konusu ve bu kapsamda ortaya çıkan özel problemler incelenecektir. Ancak bu konu ile “çalışanların meydana getirdikleri fikri ve sınai ürünler üzerindeki hak sahipliği” konusu arasında sıkı bir bağlantı bulunmaktadır. Bu sebeple çalışmamızda bu iki konu, mukayeseli olarak ele alınacaktır.
Yükseköğretim kurumlarında meydana getirilen fikri ve sınai mülkiyet hakları üzerindeki hak sahipliği konusunu belirli yönleriyle ele almış olan kıymetli eserler bu çalışmanın hazırlanmasında bize yol gösterici olmuştur. Ancak yükseköğretim kurumlarında meydana getirilen fikri ve sınai ürünler üzerindeki hak sahipliğinin ve buna ilişkin problemlerin bütün olarak ele alındığı bir çalışmanın yapılmamış olması, bu eserin kaleme alınması ihtiyacını doğurmuştur.
