Mektuba nasıl başlayacağımı bilmiyorum. Ben hiç mektup yazmadım ki! O yüzden içimden geldiği gibi yazacağım. Bu benim hayat hikayem olacak. Ruhen ve bedenen kirlenmiş bir kadının sonu mutlu biten hikayesi. Benim filmimin son sahnesi...
...Sevmek suç değildir değil mi? O gece anlattıklarımı hatırladın mı? Ben sana ilk göz ağrımdan hiç bahsetmemiştim. Ama sen onu bildin. Söylemesem de bildin. Sırlar Çeşmesi'ndeki o ağaca kazılı ismi.
İlk göz ağrısı unutulmazmış. Benim ilk göz ağrım Cihan'dı. Sen benim Gülşen'imsin derdi. Senin de ilk göz ağrını unutmadığını hatta O'nun kime benzediğini söyleyebilirim. Çünkü sen de O'na benim O'na baktığım gibi bakıyordun. O bakışlarda O'nun o özel yerindeki hatırasını görmediğimi sanma. Ben de O'nu o özel yere yerleştirmiştim.
...Cihan'ın traktörü ile kaza yaptığını ve O'nun kanlar içinde köye getirildiğini haber verdin. Üzülmedim mi? Yukarıda Allah var üzüldüm de, ağladım da...
Sana Musa'yı anlatmıştım...
Musa'yı da alkolik eden Ben, beni ..... eden O'ydu... Borcun faiz bedeli benim bedenimle ödendi...
Doğrusunu söylemek gerekirse ilk göz ağrım Cihan ile yaşadıklarımdan hiç utanmadım. Musa, Şerif Ali'nin son nefesini alırken, onu öldürürken onları seyretmekten de utanmadım. Hatta ... öldürmesine çok sevindim. Yalan söylemeyi pek beceremem bilirsin. Senden mi? Senden de, seni sevmekten de utanmadım. Kadınlığımdan, kadınlık onurumdan, evladımdan ve her şeye rağmen kadınlık onurunu koruyan kadınlardan utandım... Utançla yaşamaktansa...
Sen bu mektubu okuduğun zaman ben çoktan kurtulmuş olacağım.
Bir gün de benim hikayemi yazarsın "Zehra'nın hikayesi- Tanrım beni affetsin, Selim beni affetsin sen beni affet. Hani bir sözün var ya: "Hiç birimiz masum değiliz" Seni bütün benliğimle sevdim...
Mektupta uzun bir boşluk ve gözyaşı izi vardı.
Seni seviyorum. Artık son söz söylendi. Bu film de böyle mutlu bir sonla bitti.
İnsan ne için ölür yada öldürür?
Sevdaları için. Sadece baştaki isim değişir. Bazen bir davadır sevdası, bazen de vatan olur sevdası Kerem'in yandığı sevdanın ismidir Aslı.
Aydın DEMİRKAN'ın ilk romanı olan Öldüren Sevdalar sevdası uğruna ölen/öldüren sevdaların duygularının derinliklerindeki sevgiyi (anlatır), acıyı (anlatır) sevginin kutsallığını anlatır/anlatmaktadır.
Seni seviyorum. Artık son söz söylendi. Bu film de böyle mutlu bir sonla bitti.
